تأثیر ژن های hla-drb۱ و hla-dqb۱ بر سن شروع بیماری دیابت نوع یک در جمعیت ایرانی دیابت نوع یک (t۱d)

هدف: تأثیر آلل ها، ژنوتیپ ها و هاپلوتایپ های hla–drb1 و hla–dqb1 بر سن شروع بیماری دیابت نوع یک در ایران بررسی شد. مواد و روش ها: آلل های hla–drb1, -dqb1 در 105 بیمار دیابتی نوع یک و 100 فرد سالم از قومیت‏های مختلف، با سن شروع بیماری مقایسه شد. بیماران بر‏اساس سن شروع بیماری به 4 گروه سنی (1-5، 6- 10، 11-15، 16- 20 سالگی) طبقه بندی شدند و فراوانی هر یک از آلل ها، ژنوتیپ ها و هاپلوتایپ های مستعدکننده و محافظت کننده در هر گروه سنی تعیین شد. تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون fisher's exact و تعیین نسبت خطر (or) انجام گرفت. نتایج: فراوانی آلل hla–drb1*0401 با افزایش سن، کاهش می یابد در صورتی که فراوانی آلل hla–dqb1*0201 با افزایش سن، افزایش می یابد. آلل های hla–drb1*0301 و hla–dqb1*0302 به‏ترتیب بیشترین فراوانی را در بیماران رده سنی 6- 10 و 1-5 سال نشان می دهد. هاپلوتایپ hla–drb1*0401–dqb1*0302 به‏طور معنی‏داری بیشترین فراوانی را در بیماران رده سنی 1-5 سال (919/69 or:، 7-10×2p:) و هاپلوتایپ hla–drb1*0301–dqb1*0201 به‏طور معنی‏داری بیشترین فراوانی را در گروه سنی 6-10 سال (243/6 or:، 6-10×2 p:) نشان می دهد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که انواع آلل ها، ژنوتیپ ها و هاپلوتایپ های hla–drb1, -dqb1 با سن شروع بیماری دیابت نوع یک در ارتباط است. در این بین، افرادی که حامل آلل ها و هاپلوتایپ‏هایی هستند که موجب شروع بیماری در سن پایین‏تری می‏شود، باید هرچه سریع تر تحت مراقبت های پیشگیرانه قرار گیرند.